Aiba: Üstlerimi görmeye gittiğimde veya kıdemlilerimin sahne oyunlarını izlemeye gittiğimde genellikle hatıra olarak atıştırmalıklar getiririm. Eskiden, çoğu zaman hatıra aldığım ve yediğimde çok lezzetliydi, bu yüzden alışveriş kartımı sakladım ve ertesi gün aynı şeyi aldım. Yazın Morita Go'nun (V6) sahne oyununu izlemeye gittiğimde favorim olan Baumkuchen (ÇN: Bir çeşit Alman pastası.) getirdim. Go-kun "Bunu biliyorum, çok lezzetli" dedi. Beğendiği için sevinmiştim.
Soru: Atıştırmalık hediyesini seçmeden önce durumu analiz etmiş gibi görünüyorsun.
Aiba: Sahne oyununda bir çok oyuncu rol aldı, bu yüzden küçük parçalara bölünebilen ve birçok insan tarafından yenilebilecek bir şey getirdim. Zahmet verecek yada kısa süreli bir şey getirmeye çalışmadım.
Soru: Aiba-san, atıştırmalık hediye getirmenin yetişkinliğinin kanıtı olduğunu mu düşünüyorsun?
Aiba: Eskiden, başkaları tarafından birçok atıştırmalık hediye verildi, bu yüzden kibarlık sırasının bende olduğunu düşünüyorum. Bir yetişkin olarak, sanırım boş ellerle insanlarla buluştuğumuzda daha az cesaret bulacağız. Şimdi, en çok yaz ve kış hediyesi seçtiğimde yetişkinlik hissediyorum. (ÇN: Japon kültürüne göre hayatında önemli bir yeri olan insanlara hediye verilir.)
Soru: Arashi üyeleri arasında, yutdışına iş gezisi için her gittiğinizde birbirinize hediye verme alışkanlığınız var, ama...
Soru: Atıştırmalık hediyesini seçmeden önce durumu analiz etmiş gibi görünüyorsun.
Aiba: Sahne oyununda bir çok oyuncu rol aldı, bu yüzden küçük parçalara bölünebilen ve birçok insan tarafından yenilebilecek bir şey getirdim. Zahmet verecek yada kısa süreli bir şey getirmeye çalışmadım.
Soru: Aiba-san, atıştırmalık hediye getirmenin yetişkinliğinin kanıtı olduğunu mu düşünüyorsun?
Aiba: Eskiden, başkaları tarafından birçok atıştırmalık hediye verildi, bu yüzden kibarlık sırasının bende olduğunu düşünüyorum. Bir yetişkin olarak, sanırım boş ellerle insanlarla buluştuğumuzda daha az cesaret bulacağız. Şimdi, en çok yaz ve kış hediyesi seçtiğimde yetişkinlik hissediyorum. (ÇN: Japon kültürüne göre hayatında önemli bir yeri olan insanlara hediye verilir.)
Soru: Arashi üyeleri arasında, yutdışına iş gezisi için her gittiğinizde birbirinize hediye verme alışkanlığınız var, ama...
Aiba: Kıdemlinize hediye seçmekten çok farklıydı. Üyeler için her zaman klasik hatıra eşyaları tişört veya bardak altlığı aldım. Aslında, günlük hayatta kullanabilecekleri şeyleri seçtim, ama üyeleri onlar için aldığım tişörtleri giyerlerken hiç görmedim, bence vazgeçsem iyi olur. (güler)
Soru: Bu yıl Arashi'nin etkinliği hakkında konuştuğumuzda, Nisan ayında başlayan ve Kasım ayında Dome Tour'da başlayacak Arena Live Tour'u bitirdiniz. Ayrıca yeni bir albüm yayınladınız, Fanlarınıza gönderdiğiniz bir çok 'hediye' şekli vardı.
Aiba: En son albümümüz geniş müzik yelpazesiyle yapıldı. Başlık kendini sorgulayan bir cümle "Are You Happy?" ve her bir dinleyicinin verdiği cevaplar farklı olacaktır. Belki bazı insanlar mutludur ve bazıları değildir. Bununla ilgili çeşitli yorumların olacağını düşünüyorum.
Soru: Bu arada, şimdi mutlu musun yada ...?
Aiba: Mutluyum! İçimde o kadar mutluluk var ki. Meyveleri yemek (fotoğraf çekimleri sırasında atıştırdı) beni çok mutlu etti. Çalışmayı bitirdiğimde yemek yiyeceğim ve sadece bunu düşünmek beni mutlu etti. Meyvelerden ete kadar. (güler) Durumlara nasıl baktığımıza bağlı diye düşünüyorum. Mutluluk acıya benzer, insanlar onlara alışıyor. Acıya alışmak istiyorum, ama mutluluk değil. Bunun için duyarlı olmak istiyorum.
Soru: Mutluluğun biri konser sırasında.
Aiba: Doğrudan fanlarımızla iletişim kurabildiğimiz bir yer ve gençlik çağımdan beri dans edip şarkı söylüyorum. Canlı konser böyle bir şey yapabildiğimiz tek yer. Ama, canlı turu benim için normal bir şey olarak görmek istemiyorum ve içindeki mutluluğa alışmak istemiyorum. Günlük işlerim yavaş, sıkıcı gitse yada başarısızlığa uğrasam bile aldırmıyorum, sadece ileriye doğru adım atmak istiyorum. Vazgeçmek istemiyorum. "Başarana kadar devam etmen başarının kendisidir." Yeni bir şeye meydan okuduğum zaman hep böyle hissediyorum.
